Epictetus (50 – ca. 130 n.C) was van oorsprong een Griekse slaaf, die uit Hiërapolis (Zuidwest-Anatolië) naar Rome werd gevoerd en daar later werd vrijgelaten. Als vrij man onderwees hij filosofie in zijn eigen stoïcijnse school. Het werk dat van hem is overgeleverd, werd op schrift gesteld door zijn leerling Arrianus: een reeks ‘leergesprekken’ en een ‘Handboekje’ of ‘Zakboekje’ (Encheiridion) met citaten. Zijn betrekkelijk eenvoudige levenslessen doen het goed bij levenskunstenaars en rationeel-emotieve therapeuten.

Volgens Epictetus valt alles wat bestaat uiteen in twee categorieën. Aan de ene kant zijn er de dingen die wel binnen ons bereik vallen, zoals opvattingen en neigingen, verlangens en afkeer. En aan de andere kant zijn er de dingen waar we geen vat op hebben, zoals ons lichaam, onze bezittingen, onze reputatie en positie. Als je nu iets ‘pijnlijks’ overkomt dan moet je dat ‘pijnlijke’ dus eerst toebijten dat het ‘niet meer dan een indruk is’. Vervolgens moet je nagaan of die pijn wordt veroorzaakt door iets wat binnen je bereik ligt; dan is het simpel: een indruk is maar een indruk. Als iets van buiten je kwelt, ‘hou dan de volgende repliek paraat: “Het gaat me niet aan!”’ En klaar is kees.

Tevens verschenen op de Filosofiekalender © Veen Media