De gedachte aan zelfmoord is een doeltreffend troostmiddel: je komt er menige slechte nacht mee door.

Friedrich Nietzsche in Voorbij goed en kwaad (1886, vertaling 1999)

Omdat het leven volgens Camus absurd is, kende de filosofie maar één werkelijk serieus probleem: de zelfmoord. Voor Nietzsche is de gedachte eraan een troost als je wakker ligt van de ellende van het leven. En het enige wat ons ervan weerhoudt om de gifbeker te drinken, is niet dat die dodelijk is maar dat die slecht smaakt … (in Menschliches Allzumenschliches), In Morgenröte zegt hij overigens dat er voor de daad zelf nog maar één eervolle weg over is gebleven, namelijk het duel. Alleen is dat nogal een omweg en weet je nooit zeker of je slaagt.

Tevens verschenen op de Filosofiekalender © Veen Media

Thema's:
Denkers: