Brodsky

Als de verveling je bezoekt, ga er dan in onder.

Joseph Brodsky in ‘De lof der verveling’ (Ned. vert. in Optima, 53, 1997)

Iedereen wordt onvermijdelijk gekweld door verveling, meent de Russisch-Amerikaanse dichter Joseph Brodsky. Zelfs je vrienden, je geliefde en jijzelf gaan je uiteindelijk vervelen. De meest mensen zijn dan geneigd voor de verveling op de vlucht te gaan: verhuizen, een andere baan of een nieuwe liefde. Anderen blijven zitten waar ze zitten, maar ontsnappen aan de saaiheid van hun bestaan met alcohol, almaar nieuwe cursussen of een therapie. Maar uiteindelijk zul je ook dan op zekere dag weer wakker worden met hetzelfde lusteloze gevoel. Dan kun je weer van voren af gaan beginnen met haastige veranderingen, maar volgens Brodsky is er nog een andere, ‘heldere en goedkope’, manier om de verveling het hoofd te bieden: ‘Verdrink erin, ga tot de bodem.’ In de bewust doorleefde verveling weerspiegelt zich de ‘pure, onversneden tijd in al zijn zinloze, eentonige glorie’. En dat is, zo denkt Brodsky, alleen maar goed voor je ‘geestelijk evenwicht’. En misschien ook wel voor de rest van de mensheid, die nog al te lijden heeft onder al die mensen die op luidruchtige, of zelfs gewelddadige, wijze bezig zijn de verveling te verdrijven.

Tevens verschenen op de Levenskunstkalender © Veen Media